Door Marco van Briemen:
Op zondag 20 oktober 2019 liep deed ik samen met mijn trainingsmaatje, Ron de Ruiter, mee aan de Marathon van Amsterdam. Omdat ik sporten eigenlijk helemaal niet leuk vind, zoeken we ieder jaar een doel uit om naar toe te werken. Zo hebben we al de 12KM Mudmasters gedaan (voor wie het niet kent, dit is een run door water en modder, met veel obstakels waar je overheen of onderdoor moet). Vorig jaar was het de 10 Engelse mijlen (16,1 KM) tijdens de Dam tot Dam loop. En dit jaar dus de Marathon van Amsterdam. Omdat de stap van 10 EM naar 42 KM van de hele Marathon wel erg groot is, hadden we ingeschreven voor de halve. Toch nog goed voor 21,1 KM. Een echte uitdaging dus…
De tocht eindigde in het Olympisch stadion. Hoewel er door de jaren heen veel gerenoveerd is, ademt het gebouw nog steeds veel historie uit. In dit stadion organiseerde Nederland in 1928 de Olympische spelen. Leuke weetjes zijn dat tijdens deze spelen de Olympische vlam voor het eerst werd ontstoken en dat de afstand voor de Marathon officieel werd vast gelegd op 42km en 195 meter en deze afstand dus voor het eerst officieel werd gelopen in Amsterdam. En zo eindigt 91 jaar later de Marathon opnieuw in het Olympisch stadion.
Als voetballiefhebber voel je nog meer historie in dit stadion. In dit stadion heeft Ajax de basis gelegd voor de meeste Europese successen. Tot dat Ajax in 1996 de Arena betrok, werden alle grote nationale en internationale wedstrijden hier gespeeld.
Nederland is een van de meest welvarende landen ter wereld. Toch hebben we de spelen niet voor een 2e keer georganiseerd. We hebben getracht de spelen exact 100 jaar later naar ons land te halen. In 2012 bleek al, dat de kandidatuur niet haalbaar leek te zijn omdat de Nederlandse regering het plan niet (financieel) steunde. Politieke steun is een van de voorwaarde om de spelen te kunnen organiseren. In 2017 konden alle plannen definitief op zij gelegd worden toen het IOC besloot de Olympische spelen voor zowel 2024 en 2028 toe te kennen terwijl een eerdere deadline om het bid boek voor 2028 in te leveren in 2019 zou zijn.
Rendement uit inversteringen.
Nederland is een handelsstaat, misschien daarom hebben we veel tijd nodig om plannen uit te werken. We overwegen elke investering; als we hierin investeren, welk rendement halen we er dan uit, wat levert het ons op? Terwijl in andere landen Olympische dorpen na de spelen jaren leeg blijven of zelfs direct afgebroken worden, denken wij Nederlanders vooruit. Wat kunnen we met de gebouwen na de spelen. Als we een olympisch stadion bouwen voor 60.000 toeschouwers en sporthallen voor 30.000 toeschouwers wat kunnen we na de spelen er dan nog aan verdienen. Dat iedere investering wordt gewogen, maakt Nederland zo welvarend. Het maakt het alleen lastiger om grote evenementen als Olympische spelen en WK voetbal naar ons land te halen. Nu zijn er natuurlijk veel meer voorwaardes waarvoor je een evenement naar je toekunt trekken, maar investeren is wel een belangrijke.
Dat een niet goede overweging van investeringen fout kan gaan, lijkt de Floriade in Almere een voorbeeld van te worden. Almere wil in 2022 de Floriade organiseren. Het project lijkt vooralsnog een geldverslindend project te worden, dat nu al vele miljoenen over het budget gaat. Meerdere wedhouders heeft dit project al de kop gekost en de buitenlandse aanmeldingen blijven ver achter op verwachting. Een project dat bedoeld is om het imago van Almere naar een hoger niveau te brengen, kan wel eens gaan leiden tot imago schade.
In onze telecom & ICT projecten, kijken we dan ook heel goed welk rendement een investering onze klanten kan opleveren en durven we ze te adviseren een investering niet te doen als het beoogde doel er niet mee gehaald wordt. Echter in de meeste situaties kan er nog een flink rendement behaald worden door de communicatie efficiënter in te richten. (Tele)communicatie is een van de belangrijkste onderdelen van de bedrijfsvoeren en toch komen we nog te vaak tegen dat juist hieraan de minste aandacht besteed wordt. Gek, want bij een slechte bereikbaarheid, is de kans groot dat de klant ergens anders na toe belt met omzet verlies tot gevolg. En dan heb ik het nog niet over de mogelijkheden om aanzienlijk te kunnen besparen op de kosten.
Goed terug naar mijn doel, het uitlopen van de ½ Marathon van Amsterdam. De organisatie spreekt van meer dan 47.000 deelnemers. Dat moet je in goede banen zien te lijden. Lopers werden op basis van verwachte eindtijd ingedeeld op kleur. De kleur staat voor het startvak waaruit jij zou starten. Als IT’er zie ik het als het scheiden van datapakketjes op je steeds drukker wordende netwerk. Elk data pakketje krijgt een vlaggetje (kleurtje) en op basis daarvan kun je verkeer scheiden en via verschillende poorten het grote net op sturen.
Ik ben geen top loper dus ik startte vanuit het blauwe en laatste startvak. Dat de organisatie in de smalle Amsterdamse straten een router probleem heeft werd al snel duidelijk. De hekken tussen de startvakken werden een voor een open gezet en ieder “pakketje” werd door dezelfde poort naar buiten gerouteerd. Moet je eens voorstellen als je tienduizenden datapakketjes door 1 poort op je netwerk naar buiten moeten hoeveel vertraging dat op je netwerk zal geven. Een fatsoenlijk telefoongesprek over VoIP voeren zit er dan niet in. Met VoIP is het dan ook belangrijk dat het netwerk vakkundig beheert wordt en verkeer zoveel mogelijk gescheiden wordt.
Er liep dan ook al snel vertraging op binnen het netwerk. Hoewel het startschot gegeven was, duurde het 15 min. alvorens we door het poortje naar buiten waren en onze marathon konden vervolgen. Een Tip aan de organisatie: als je pakketjes scheidt, laat ze dan via verschillende poorten naar buiten gaan, zodra de snelweg weer breder wordt komen ze vanzelf weer samen zonder dat ze elkaar ophouden.
Eenmaal buiten ging de verwerking van data sneller en konden we ons focussen op ons doel. Ik moet bekennen dat mijn voorbereiding allesbehalve soepel ging. Door een vervelende hardlopers blessure aan de spieren bij de scheenbenen heb ik niet kunnen trainen op lange afstanden. Omdat ik toch een vinkje achter de Marathon wilde zetten heb ik mijn deelname doorgezet. Zo sta ik ook in het dagelijkse leven, ik geef niet op en los het op voor onze klanten.
Het begin ging erg goed en voor ik het wist was ik bij de eerste verzorgingspost. De eerste 5 KM waren in voor mij recordtijd gelopen. Al dribbelend om niet te veel tijd te verliezen greep je de toegereikte energiebronnen aan. Al lopend nam je de Isostar drank en energie gel tot je, om even af te koelen was er de eeuwen oude spons met water. Heerlijk een boost die je verder zou moeten kunnen brengen tot de volgende gateway. De tocht gaat door bekende gebieden in Amsterdam, althans als je Amsterdam een beetje kent. Churchillaan, Rijnstraat en Van der Madeweg zijn enkele van de straten die we doorkruiste op de eerste 10 KM.
Onderweg kom je weer een netwerkprobleem tegen. Omdat de Marathon dwars door drukke straten van Amsterdam loopt, werden er oversteekpunten ingericht. Voetgangers en fietsers moesten als ware door een 2e router heen om zo dwars door de hardlopers over te kunnen steken. Twee routers binnen een netwerk kan tot problemen leiden een botsing ligt dan snel op de loer. Gelukkig voor mij ging ik hier niet NAT.
Bij de 2e gateway op de 10 KM grens lag ik nog goed op schema om een mooie eindtijd neer te zetten en ik was al bijna op de helft. Om aan het einde geen energie te kort te komen besloot ik het iets rustiger aan te doen. Op de Mauritskade sloeg het noodlot toe. Kramp in het bovenbeen en dat met nog 6 KM te gaan.
Dat zat er natuurlijk in als je dit seizoen niet veel hebt kunnen lopen en je benen zo’n afstand niet gewend zijn. Opgeven was voor mij geen optie. Ik had nog een uur om de finish te bereiken en een medaille te claimen. Zelfs als ik normaal ging lopen zou ik binnen de tijdslimiet binnen moeten kunnen komen. Van de Stadhouderskade gingen we het Vondelpark in.
De 2 KM door het stadspark van Amsterdam was een marteling. De benen werden loodzwaar en de kramp was nog niet verdwenen. Soms had ik het gevoel dat ik stil stond. Ook al maakte ik hardloopbewegingen kwam ik amper vooruit. Lopers die besloten gewoon te lopen liepen bijna sneller dan ik met een looppas. De vele toeschouwers langs de kant hadden het beste met je voor. Kom op Marco je kunt het WhoeWhoe, kom op… Niet dat deze mensen mij kenden, maar mijn naam prijkte op het startnummer dat ik op mijn borst droeg. Die persoonlijk aanvoelende aanmoedigingen gaven me meer energie dan alle energiedrankjes en -gelletjes bij elkaar. Zakelijk kun je daar ook een voordeel uithalen, weet met wie je spreekt aan de telefoon, schrijf die naam op en durf die naam te gebruiken. De klant gaat die persoonlijke benadering zeker waarderen en merkt zo dat je luistert.
Het vondelpark uit, wist ik dat we nog 2,5 KM te gaan hadden richting het Olympisch stadion. Het leek wel alsof ik een betonblok aan de benen had, althans zo voelde het. Fysiek was ik helemaal verzuurd, maar mentaal dreef me voort. Aan de poort van het Olympisch stadion was niks meer te merken van het router probleem dat er bij de start wel was. Door dat de weg tussen start en finish ruim genoeg was kon iedereen op eigen snelheid richting poort 556 lopen en zo het stadion binnen lopen. Met nog 200 meter over de hardloopbaan, was de pijn verdwenen. De pijn was natuurlijk niet ineens echt weg, maar het geluk van het zicht op de finish won het van de pijn.
Met de finishvlag boven je hoofd, kun je het geluk niet op, 21.1 KM binnen de tijdslimiet gelopen. Terwijl enkele KM achter ons de bezemwagen als een virusscanner de lopers die het tijdslimiet niet zullen halen spreekwoordelijk van de straat veegde, namen wij trots onze medaille in ontvangst. We kregen echter te maken met nog één firewall. Nog voordat je telefoon kon pakken, om zo trots als een pauw een selfie te maken van je medaille en de historische locatie, werd je door een suppoost, klant onvriendelijk, via een achterpoortje het stadion uitgeduwd. Gelukkig had ik nog net de gewenste foto kunnen maken.
Eenmaal buiten, snel naar de stand de medaille te laten graveren met ons naam en de gelopen tijd. Hoewel het niet de tijd was die ik wenste, was ik blij dat mijn missie geslaagd was. Afsluitend met een vette hap, wist ik dat het niet alleen de medaille was die mij de volgende dag nog aan de marathon zou gaan herinneren.
of stuur me een bericht via Linkedin: www.linkedin.com/in/mvanbriemen